الفبای زندگیمان فقط یک حرف دارد ،
ا...مثل اسمان...
و ما چه محکم هجی اش کرده ایم و نمی دانیم
چه قدر فرصتمان برای کشیدن حرفهایش کوتاه است.
ما وارث تمام لحظه هایی هستیم که خود خواهیم افرید.
وارث تمام این لحظه ها که فضای غریبشان را عطر گلها پر کرده است.
عطر گلهایی که از کوچه راه زندگی خواهیم چید...
بهانه زنده بودن ما تنها تکرار سبز خاطره هاست .
خاطره ها و حرفهای نا گفته .
درد دلهایی که راحتر از پرواز پرنده سر در سپیدی ورقهافرود می اورند
بیایید انچه را که تا کنون عاشقانه هجی اش کرده ایم
صادقانه بیانش کنیم...
|